دلنوشته

سلام

امروز یه دور همی بزرگ بود ، خوشحالم که یه کیوکوشین کارم ، تو اول صحبتم یه تشکر کنم از شیهان آشوری بزرگ پدر کاراته ایران که مارو میبینن و  جزو محدود نفراتی که واقعا برای کاراته دلسوزی میکنن ، خوشحالم ازینکه با کمک همه دوستان سایت کیوکوشین شیراز حتی از فدراسیون کاراته هم بازدید بیشتری داره ، یکی از دوستان قدیمی میگفت تو این همه سال که داری کاراته کار میکنی چه سودی برات داشته بهش گفتم تو میدونی لذت از درد یعنی چی ، لذت از خستگی تمرین یعنی چی وقتی دلت میگیره و شروع میکنی به کیسه زدن یعنی چی ...

خوشحالم و همچنین ناراحت ، خوشحالیم بابت این هست که وقتی اسم مبارز میاد هر جا که باشی میگن هادی عزیز خانی میگن سید مهدی جعفری ، علی اصغر مهربان ، حمید رضا اسماعیلی وقتی میگن کاتا تو هر جای ایران باشی میگن احمد رضا میری میگن محمود رضا میری خوشحالم چون اینا همش از یه باشگاه از یه استاد ، استادی که جوانیشو عمرشو پای ورزش این کشور گذاشت کسی که به ندرت پیش میاد اگه اسم مربی برتر بیاد اسمش نباشه هانشی احمد فرهادی و کسی که همیشه پشت و پناه کاراته استان بوده هانشی محمد رضا فرهادی خوشحالم که افتخار شاگردیشون رو دارم و ناراحتم چون وقتی اسم مسابقات جهانی میاد میگن ما تا قبل ازین که خانم زهرا طراز پور و علی شیر صفت برن مسابقات جهانی دوازده سال بازیکن جهانی نداشتیم مگه هادی عزیز خانی تو سنگین ترین مسابقات جهانی کاراته سال 2004 قهرمان نشد مگه تو سال 2008 حمید رضا اسماعیلی چهارم نشد مگه تو مسابقات آخر ژاپن تیم ملی ایران با قدرت بازیکنای فارس مقام دوم جهان رو کسب نکرد ما خودمون نمیبینیم که چه قدرتی داریم ، ناراحتم چون هانشی احمد و محمد رضا تو این مدت از خیلی ها تجلیل کردن ولی چرا ما یک بار به فکر این نبودیم که ازشون تجلیل کنیم ، ببخشید زیاده روی کردم ولی خواستم قبل از گزارش دور همی امروز این دلنوشته رو بنویسم .

اوس ایمان مهربان / روابط عمومی استان فارس